Anioły jedzą trzy razy dziennie : 147 dni w psychiatryku

Anioł pełen lęku Anioła właśnie, także Jezuska, Ratownika i inne osoby walczące nie tylko na wojnie, ale przede wszystkim walczące z własnym lękiem opisała Grażyna Jagielska w książce „Anioły jedzą trzy razy dziennie”. Jeśli jedzą regularnie – w porządku, gorzej kiedy umierają ze strachu. Działo się tak z Karolinką, która wiedziała, że jest aniołem, chciała zniknąć, przestać jeść, oddychać. Potrzeba naśladownictwa nieziemskiej istoty wynikała z obezwładniającego lęku. (...)

Koszmarnie beznadziejna-aż szkoda oczu

Powieść Grażyny Jagielskiej to swego rodzaju pamiętnik, trochę reportaż z pobytu w szpitalu. Pokazuje ludzi, którzy przeszli w swoim życiu traumę, a teraz nie potrafią odnaleźć się w rzeczywistości.
W czasie swojego pobytu pisarka poznała kobiety, które tak samo jak ona, przez długi czas udawały, że wszystko jest w porządku. Spotkała żołnierzy, twardzieli, którzy musieli nauczyć się płakać.
Klinika w której przebywała to miejsce w którym można było wszystko, (...)

Trudno pisać o tej książce/pamiętniku pełnej autentycznych wspomnień z pobytu w szpitalu psychiatrycznym. Szczerość wyznań, dialogów, własnej zagubionej tożsamości - wszystko to wypełzając z pacjentki-Jagielskiej wchodzi w czytelnika, zagnieżdża się w nim, zaczyna tłumić duszę i wewnętrzny spokój. Trudno się oddycha, trudno też cieszyć się z własnego życia, nawet tego szaroburego, bo przecież zawsze weselszego od tego, (...)

Szukałam drugiego dnia, ale chaotyczny zapis przeszkadza w skupieniu się nad treścią książki...

jak dla mnie za bardzo chaotyczna narracja